Το μεγάλο σκάνδαλο συνεχίζεται. Η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα πολύ άνετο και προσοδοφόρο σπορ για τους έχοντες και κατέχοντες. Επειτα από τριάμισι χρόνια Μνηνονίων και σκληρής λιτότητας σε βάρος της πλειονότητας του πληθυσμού, οι έλεγχοι για όσους έβγαλαν χρήματα στο εξωτερικό, ή τα βγάζουν αδήλωτα εδώ, είναι ανύπαρκτοι.
Οι επιδόσεις του φοροελεγκτικού μηχανισμού είναι απογοητευτικές. Οι μέχρι τώρα έλεγχοι σε φυσικά πρόσωπα, που συμπεριλαμβάνονται στις λίστες όσων έστειλαν εμβάσματα στο εξωτερικό, δεν ξεπερνούν εδώ και ένα χρόνο τους 300, με στόχο μέχρι το τέλος του έτους να φτάσουν τους 900 ελέγχους! Το ίδιο απογοητευτικά ήταν τα αποτελέσματα στον τομέα των εισπράξεων. Από τα πρόστιμα ύψους 23 εκατ. ευρώ, που έχουν επιβληθεί μέσα στο 2013, έχουν εισπραχθεί μόλις τα 8-9 εκατ. ευρώ!
Δυστυχώς το ίδιο απογοητευτική είναι η εικόνα και στον τομέα των επιχειρήσεων, με 130 ελέγχους, έναντι στόχου 596 ελέγχων! Για την υστέρηση αυτή υπάρχει ασφαλώς πάντα δικαιολογία. Είναι η ελλιπής στελέχωση των φοροελεγκτικών μηχανισμών; Η λευκή απεργία τους; Η έλλειψη μέσων;
Ολα τα χρόνια της κρίσης το πολιτικό προσωπικό διακήρυττε με έμφαση πως τα ψέματα τελείωσαν. Πως επιτέλους θα κληθούν να πληρώσουν και τα «ρετιρέ» το φόρο που τους αναλογεί. Γιατί είναι γεγονός ότι επί δεκαετίες τα μεσαία και υψηλά εισοδήματα συμμετείχαν ελάχιστα στα κοινά βάρη.
Αλλοτε μέσω οφσόρ εταιρειών, άλλοτε μη κόβοντας αποδείξεις, άλλοτε βγάζοντας τα χρήματα στο εξωτερικό, άλλοτε με «μαύρα», η ελίτ της χώρας απέφευγε, με τις ευλογίες των κυβερνώντων, τη συνεισφορά της στα δημόσια έσοδα. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Και το πληρώνουμε όλοι.
Η δημιουργία αλλά και το βάρος της κάλυψης των μεγάλων δημοσιονομικών κενών πέφτει αποκλειστικά και διαχρονικά στα μεγάλα στρώματα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο. Οσες λίστες Λαγκάρντ και αν βρεθούν, δεν θα ελέγχθούν ποτέ. Το Δημόσιο δεν θα εισπράξει τα χρωστούμενα. Οχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί δεν θέλει.
Η απουσία πολιτικής βούλησης βαφτίζεται κατά καιρούς νομικό κώλυμα, γραφειοκρατία, έλλειψη προσωπικού. Η κατάσταση αυτή διαιωνίζει και διογκώνει μια τεράστια κοινωνική αδικία σε βάρος των πολλών. Των εκατομμυρίων ανέργων και όσων ακόμη εργάζονται σκληρά, αμείβονται λίγο και υποχρεώνονται να σηκώσουν στις πλάτες τους το δυσβάστακτο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αν δεν αλλάξει άμεσα αυτό, αν δεν αποκατασταθεί στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να «νομιμοποιηθεί» στα μάτια του λαού. Μέρος του οποίου θα στρέφεται προς έκνομες «λύσεις» διαμαρτυρίας.
Enet,gr
