H χώρα αντιμετωπίζει τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας. Συνεχώς και μειώνονται οι σοβαρές φωνές του τόπου. Όποιος τολμάει να ψελλίσει κάτι διαφορετικό από το κυρίαρχο, αμέσως σπεύδουν να τον απαξιώσουν ή να του προσδώσουν δόλο.
Στο δημόσιο διάλογο κυριαρχούν όσοι φωνασκούν, όσοι χαϊδεύουν αυτιά, όσοι λένε εύηχα πράγματα.
Eίναι προκατάληψή και ανάξιο να μιλάς για την αντιμετώπιση και τον εξορθολογισμό των αρνητικών φαινομένων στο Δημόσιο, να μιλάς για την κατάργηση των προνομίων των βουλευτών ή τις επιβεβλημένες αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, να μιλάς για την ανάγκη δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Eίναι προκατάληψή και ανάξιο να μιλάς για την αντιμετώπιση και τον εξορθολογισμό των αρνητικών φαινομένων στο Δημόσιο, να μιλάς για την κατάργηση των προνομίων των βουλευτών ή τις επιβεβλημένες αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, να μιλάς για την ανάγκη δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Υπάρχουν πολλές και σοβαρές φωνές που αξιώνουν μεταρρυθμίσεις, που επενδύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, που δεν επιθυμούν να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός και το κοινωνικό κράτος. που αντιλαμβάνονται τους λόγους για τους οποίους η χώρα έχει οδηγηθεί στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση και υποστηρίζουν τις αλλαγές.
