Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΟΥΣ είδαμε συνολικά. Αναλύσαμε τα προνόμια, καταγράψαμε τις χοντροκοπιές για το σινάφι και υπογραμμίσαμε τη λύσσα τους να κρατούν την έδρα παριστάνοντας τους δυσαρεστημένους. Να τους δούμε αναλυτικότερα ξεκινώντας απ’ τους δυο μεγάλους(;) κομματικούς σχηματισμούς.
ΟΙ βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος περνούν…τραγικές ώρες. Όχι γιατί θα πεινάσουν οι έλληνες, με την υπογραφή τους. Ο βουλευτής εξασφάλισε τη σύνταξη και τα γηρατειά του. Δεν αγωνιά, δεν μοιράζεται την αγωνία με τον πολίτη και το μόνο άγχος του είναι η επανεκλογή. Το νιώθει πως με τις εκλογές θα πάει σπίτι του, γι αυτό και δεν τις θέλει. Ωστόσο, καμώνεται πως είναι αποφασισμένος/νη να «αντισταθεί», απειλεί μην τον γιουχάρου στη…ταβέρνα, φυσάει και ξεφυσάει για τη…μαύρη τύχη του να γίνει βουλευτής και σπεύδει να υπογράψει. Ένα αστείο έκανε, μια μπλόφα ήταν η παραίτησή του που αιωρείται ροκανίζοντας την αξιοπιστία και δεν το βλέπει, μια πλάκα, ένα χωρατό…
ΚΙ οι άλλοι απέναντι; «Αγωνίζονται» κι αυτοί και ονειροπολούν. (Κατ)έχει ο καθένας τους την έδρα στη βουλή, τιμά την πτέρυγα του, φωνασκεί όταν οι κάμερες τον καταγράφουν. Ωστόσο, τι…καλά θα ήτανε να κυβερνάει το κόμμα του κι ο ίδιος να κρατάει την κουτάλα…Γι αυτό δίνει τη «μάχη» του κι αυτός, δείχνει τους φανερούς δεσμούς με το κόμμα του και την παράταξη, γλείφει τον αρχηγό σε κάθε ζήτηση μην τον…ξεχάσει και περιμένει εκλογές(!). Κι ούτε που το’ νιωσε πως η Ελλάδα ασθενεί κι ίσως επέλθει θάνατος.
ΑΥΤΟΙ, αυτές, τα πάθη και το πάθος τους. Στη μια μεριά της ζυγαριάς η Ελλάδα που ξεψυχάει, στο άλλο πιάτο της η έδρα που τους γνέφει κι αυτοί λοξοδρομούν κρατώντας τα προνόμια, την νοοτροπία και την πολιτική τους.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην πολιτική αλητεία των καιρών μας, μια είναι η αντιμετώπιση, αν βέβαια, παρακάμψουμε τις…ντομάτες και τ’ αυγά. Να πάρουν τη «υπόσχεση» πως δεν ξαναβλέπουν τη βουλή, αν δεν μειώσουν δραστικά τα προνόμιά τους. Εδώ και τώρα, πραγματικά και ανυπόκριτα, στο πνεύμα της κρισιμότητας των στιγμών.
ΤΙ άλλο; Να «προγράψουν» τους…εργαζόμενους της βουλής. Να φτιάξουν λίστα εφέδρων κι από δαύτους, ως παρανόμως προσληφθέντων, 16/μισθων και μη…εργαζομένων. (Στο τελευταίο θα επανέλθουμε).
