Σε παιδιά και αποπαίδια φαίνεται πως διακρίνονται οι Ελληνες ή, αν προτιμάτε, σε πολίτες α' και β' κατηγορίας.
Δεν μπορεί παρά αυτή η διάκριση να έρχεται στον νου των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Βεβαίως δεν αρνείται κανείς πως από τους πολιτικούς ακούγονται λόγια παρηγοριάς για τις περικοπές των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και προπαντός για τους απολυμένους και τους ανέργους. Ομως έως εκεί.Την ίδια ώρα σχεδόν όλοι προτάσσουν τα στήθη τους για να μη φύγει κανείς από το Δημόσιο. Οχι ότι είμαστε υπέρ των απολύσεων. Είμαστε όμως υπέρ των λύσεων που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση για να σταματήσει να δουλεύει η λαιμητόμος που πετσοκόβει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα, γιατί και... οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν ψυχή.
Εξάλλου γνωρίζουμε πολύ καλά και είναι κοινώς αποδεκτό πως δεν είναι αυτός ο υπεύθυνος για το χάλι της χώρας. Το υπερτροφικό, σπάταλο και αναποτελεσματικό Δημόσιο απειλεί την επιβίωση της χώρας.
Και οι μόνοι που κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν είναι οι πολιτικοί. Ισως γιατί του έχουν ιδιαίτερη αδυναμία, αφού χρόνια εκεί τακτοποιούν την εκλογική τους πελατεία, ενώ κάποιοι έχουν πλουτίσει από αυτό.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και μία άλλη παράμετρο. Αν το πρόβλημα του διεφθαρμένου Δημοσίου είχε αντιμετωπιστεί ριζικά από την αρχή, πολλοί εργαζόμενοι θα είχαν αποφύγει το σοκ της απόλυσης και της ανεργίας, η ύφεση θα ήταν μικρότερη και η επάνοδος στην ανάπτυξη κοντύτερα.
